Over
Cynthia Stijger
Ik noem mezelf trainer/coach voor rust- en zinzoekers in een drukke wereld. Ik schrijf over het nut van mindfulness en kunst voor het dagelijks leven.
Mindful zijn is een manier van leven. Sensitief zijn voor de omgeving en bewust zijn van hoe het met jou is. Weten wie je bent, wat je wilt en nodig hebt. Vormgever zijn van je eigen leven en dat tot kunst verheffen. Daar is moed, aandacht en toewijding voor nodig. En ook een toets plezier en passie.
Opgeleid tot letterkundige en vertaler Spaans, schrijver, yogadocent, ACT-coach en mindfulnesstrainer met een passie voor de kunsten, psychologie en mensen, sla ik met DeKunstVanMindfulness een brug tussen de verschillende disciplines met als doel om, samen met jou, de wereld een beetje mooier, bewuster, creatiever en vriendelijker te maken.
Mindful zijn betekent niet dat ik altijd aan het mediteren ben of op een wolk van zweverigheid zit. Het betekent wel dat ik de rust uit de meditatie meeneem door de dag heen. Ik ben 'in contact' met mijn lichaam waardoor lastige emoties en gedachten minder grip op me hebben dan wanneer ik 'uit contact' ben en vooral in mijn hoofd zit.
Net als de meeste mensen heb ik ook een volle agenda en lopen werk en prive door elkaar heen. Dat weerhoudt me er echter niet van om van dat volle leven te genieten. Juist door regelmatig even in te checken bij mezelf en dingen bewust te doen (ook al is dat het eten van een rozijn) houd ik mezelf in balans en ervaar ik veel voldoening en vreugde, ook als het even tegen zit en zonder dat ik 'leuke' dingen hoef te doen. Leven is leuk genoeg.
De eenvoud en praktische inslag van mindfulness wordt door veel mensen onderschat. Ik breng die eenvoud graag over aan anderen die meer willen genieten van het leven en van datgene wat voor hen belangrijk is. Zonder zweverigheid, down-to-earth en met een vleugje humor. Want van lachen word je ook blij.
Over het ontstaan van DKVM
Een van mijn favoriete films als kind was "The Secret Garden". De film is gebaseerd op het gelijknamige kinderboek uit 1911, geschreven door Frances Hodgson Burnett. Het verhaal is meerdere keren verfilmd. Terugkijkend geloof ik dat die film de basis heeft gelegd voor het werk dat ik nu doe en wat is uitgegroeid tot DeKunstVanMindfulness.
Het begon met een film en een meisje...
"The Secret Garden" vertelt het verhaal van een jong meisje genaamd Mary Lennox, dat in India woont. Nadat haar ouders overlijden door een cholera-uitbraak, wordt Mary naar het landgoed van haar oom in Engeland gestuurd. Het landgoed is somber en vervallen, en Mary ontdekt al snel dat er verschillende geheimen zijn, waaronder een verborgen tuin die ooit prachtig was, maar nu is afgesloten en verwaarloosd.
Mary begint langzaam te wennen aan haar nieuwe leven en maakt vrienden met Martha, een dienstmeisje, en haar broer Dickon, die een speciale band heeft met dieren en planten. Samen met haar ziekelijke neef Colin, die ze ontdekt in een afgelegen deel van het huis waar hij is opgesloten, ontdekt Mary de geheime tuin en begint ze deze nieuw leven in te blazen. Terwijl ze werken aan het herstellen van de tuin, ondergaan niet alleen de planten een transformatie, maar ook de kinderen zelf.
Mary en Colin voelen een nauwe verwantschap en ontwikkelen een diepe en bijzondere band. In het begin van het verhaal zijn zowel Mary als Colin eenzame en verwende kinderen, geïsoleerd door hun eigen omstandigheden. Wanneer Mary Colin ontmoet, begint ze langzaam maar zeker zijn isolement te doorbreken. Ze inspireert hem om naar buiten te gaan en de wereld te verkennen, wat een positieve invloed heeft op zijn fysieke en emotionele gezondheid.
Herkenning, bewustwording en de moraal van het verhaal
Het verhaal draait om thema's als vriendschap, de helende kracht van de natuur, en persoonlijke groei. Het is een verhaal over kinderen die door hun ontdekkingen en avonturen leren om zich te openen voor de wereld om hen heen, elkaar helpen om hun eigen angsten en onzekerheden te overwinnen, om te genezen van emotionele wonden en om positieve veranderingen teweeg te brengen in hun eigen levens en omgeving.
Ik herinner me hoe de film me meetrok in het verhaal, hoe ik mij herkende in Mary en haar avonturen. Van het dwalen door het landhuis en de vervallen tuin, tot de nauwe band die zij ontwikkelde met haar neef en de andere kinderen.
Die ervaring was de eerste bewuste ervaring van waartoe kunst in staat is: De film vertelde me iets over mij en hield me een spiegel voor. Nu ik volwassen ben en vele ervaringen en opleidingen rijker, zie ik de rode draad en de reikwijdte ervan en ben ik in staat dit te vertalen naar een manier om anderen te helpen de deur te openen naar hun eigen "geheime tuin" waar zij in alle rust kunnen groeien en ontwikkelen. Ik droom van een grote bloeiende wereldtuin. DKVM is mijn manier om een zaadje te planten.
Hoe vertaalt dit verhaal zich naar de praktijk?
De mensen met wie ik werk hebben vaak het gevoel dat zij zichzelf en hun omgeving hebben verwaarloosd. Of dit nu is omdat zij geen grenzen kunnen aangeven, door drukke agenda's of malende gedachten niet kunnen ontspannen of genieten, erg kritisch zijn of zeggen niet in contact te zijn met hun gevoelens of lichaam. Zij ervaren een gevoel van leegte, gemis of gejaagdheid. Ze zeggen vaak dat zij niet het beste uit hun leven halen.
Ik herken die gevoelens. Ze zijn menselijk. We ervaren ze allemaal op een bepaalde punten in het leven. Ze kondigen vaak de noodzaak tot verandering aan. Ze vormen de sleutel tot een deur die je zelf kunt openen. Net als Mary in het verhaal de deur naar de geheime tuin vindt en de schatten die daarin verborgen zijn, zo kunnen wij, als we de moed hebben en bereid zijn de sleutel op te pakken en de deur te openen, beginnen met opruimen wat we niet meer nodig hebben, herstellen wat we hebben verwaarloosd, nieuwe bloemen zaaien en met toewijding zorgen voor onze eigen tuin. Hoe meer mensen dat doen, in verbinding met elkaar, hoe uitgestrekter die bloeiende tuin wordt. En als er dan af en toe een braakliggend, verwaarloosd terrein tussen ligt, dan is het makkelijker om ook die te laten bloeien.
Ik kan zeggen dat dit mijn 'missie' of 'roeping' is. Of een manier om het brood op de plank te krijgen. Zoals ik het zie, is het de stem van mijn hart die mij drijft om te doen wat ik doe. Soms ten koste van mezelf en mijn dierbaren, en ondanks de hobbelige weg die het leven en het ondernemerschap kunnen zijn. Want als ik een ding heb geleerd in de halve eeuw dat ik deze aardkloot bewandel, is dat we sterker, slimmer, veerkrachtiger zijn en meer verbonden met de wereld om ons heen dan we ooit voor mogelijk hadden gehouden.
Dus ja, het idee dat ik het zelf in de hand heb om zaadjes te zaaien om één grote bloeiende tuin te creëren is de reden dat jij nu deze woorden leest. Ik nodig je uit om je eigen tuin te ontginnen, te bewerken en tot bloei te komen als dat is wat je mist en wilt. Want samen creëren we die mooie wereld.
"Meisje met zonnehoed', Jo Koster (1911). Collectie Singer Laren
